EMEKLEMEDEN KOŞMAK

Şebnem Ferah bir şarkısında diyordu,aslında bende isterim emeklemeden koşmayı.Ne kadar da hoşuma gitmişti dinlediğimde.Herhalde 12-13 yaşımda falanımdır.Nasıl istiyordum o zaman hiç düşünmeden konuşmayı,ölçmeden tartmadan.Hep kendimi kilolu sanardım mesela.Aslında hep yaşımın gereği çocuk olmayışımdan,hep bir olgunluk,hep bir alttan alma.O yüzdendir ki kendimi hep şişmiş ve fazla hissettim.Ne zaman o senelerdeki fotoğraflarımı görsem aynı düşünce aslında o kadar da şişman değilmişim.Bu bende hep bir özgüven eksikliği yarattı.Hep kendimi eksik ama aslında fazla hissettim.
Şimdi okudukça ve kendime dönüp baktığımda anlıyorum.Ne de çok yormuşum,yoruyorum kendimi.
Şu an duruldu zihnim onu da Elifle konuşurken anladım.Kontrol sende değil Şule dedim.Kendine gel yaşamlara müdahale edemezsin.Senin yaşamına oyun hamuru gibi davranılmış olabilir ama sen kendi yaşamını düzelt.Sen o hamuru al ve kendine güzel bir heykel yap.Hem de kimsenin karışamayacağı.Bunu 29 yaşımda fark ettim.Geç değil ya hiç fark etmeseydim

FARKINDAYIM.