SABIRSIZ YÜREK-STEFAN ZWEİG

18 mart'ta okumaya başladığım ve parça parça okuduğum kitap.14 nisan'da bitti.
Stefan Zweig genelde kısa edebi eserleri ile biliniyor fakat tek romanı olan Sabırsız Yürek muhteşemdi.Merhameti'in neler doğurduğunu,insanın eksikliğinin nelere yol açacağını tüm yönleriyle akıcı ve sürükleyici bir kitaptı.

• ...kim sık sık yazgıları anlamlandırmaya kalkışırsa,ona yazgısını anlatan çok olur.
• Tabi ki herkesin tepkisiyle karşılaştım;çünkü insanın,kendini kandırma güdüsü sayesinde,aslında çok iyi bildiği tehlikelerle onları yok sayarak başa çıkmaya çalışması,doğruluğu kanıtlanmış bir gerçektir.
• İki tür acıma duygusu vardır.Birincisi,duygusal ve zayıf olanı,başka birinin yaşadığı felaketlerden kaynaklanan acı ve hüzünden olabildiğince çabuk kurtulmak için çırpınan yüreğin sabırsızlığıdır.Bu,bir acıyı birlikte hissetmek değil,ruhun yabancı bir derde karşı kendini içgüdüsel olarak savunması anlamındaki acıma duygusudur.Diğeri,tek gerçek acıma duygusu ise yaratıcı olan,ne istediğini bilen;sabırla,gücü yettiğince hatta gücünün bile ötesinde katlanmaya ve dayanmaya kararlı bir insanın acıma duygusudur.
• Nasıl ki bitkiler seranın sıcak ve tropik ortamında hızla gelişirse,kuruntular da karanlıkta aynı gelişimi gösterirler.Endişeyle kıvranırken en karmaşık,olmayacak kuruntular hızla kabuslara,dehşet verici resimlere dönüşür,sarmaşık gibi her yanı kaplar ve kişinin soluk bile alamayacağı şekilde adeta boğazını sıkar.
• Dişçiye kadar gelip de kapıyı çalmadan kaçmak için bahane arayan bir hasta gibi ben de o anda oradan sıvışmak istiyordum.
• VİCDAN ANIMSADIKÇA,HİÇBİR SUÇ UNUTULMAZ!

Ve daha nice altını çizdiğim cümleler.
Kesinlikle okunmalı